Zoo ongeloofelijk gaaf! Bijna niet te beschrijven!
Door: Gert en Liz
Blijf op de hoogte en volg Gert en Liz
16 Augustus 2015 | Canada, Telegraph Cove
En toch gaan we dat proberen...
Vanmorgen vroeg aan een stevig ontbijt, want ja kajakken kost best veel energie. We hadden een soort quiche van ei, tomaat, gebakken krieltjes en paprika met daarnaast nog een worstje voor wie wilde. Hoewel het vies klinkt voor de nuchtere maag, was die quiche erg lekker.
Daarna de spullen opgeruimd en de kajak ingeladen. We zouden dezelfde weg terug kunnen varen, maar Bree dacht wel dat we Johnson Strait konden oversteken, want via de radio had ze gehoord dat er humpbackwales waren aan de overkant. Dat klonk goed. En dus stapte we de kajak in. Het was een flinke peddel kunnen wij u mededelen. Liz was dan ook blij toen we aan de overkant konden blijven drijven, want we zagen weer wat zwarts. Het was deze keer geen orka maar een kleine soort van de dolfijn. Erg leuk om te zien! Als snel hoorde we gespuit en zagen we in de verte orka's!! Jeeej, dit is gaaf! In je kajak drijven en de orka's horen en zien spuiten. Ook al waren ze ver weg, we konden ze erg goed horen! Maar dat was nog niet alles. We dreven wat meer af naar het midden en kregen een show. Niet van een medekajakker, ook niet van een visser, maar van een humpbackwhale! Hij was erg met zijn staart op het water aan het slaan. Wat kabaal, wat een geweld, wat een prachtige show, maar ook wat een grote jongen!! Gelukkig was ook deze jongen ver weg, want anders waren we omgekieperd! Wat grappig was, is dat we de whale konden zien slaan met zijn staart, maar pas na 2 seconden het geluid hoorden. Na een show van ongeveer 10 minuten vond deze whale dat we genoeg hadden gezien en onze gids ook. Dus moesten we weer verder aan de peddel. Al snel moesten we weer stoppen. We waren namelijk omringd door orka's! Wel op grote afstand, maar je mag deze beesten niet in hun zwemwater zitten en dus bleven we weer even drijven. Maar de orka's waren lekker aan het socializen en kwamen steeds iets dichterbij. De gids had een speciale microfoon en speaker en zo konden we de orkafamilie horen praten!! Wat ontzettend gaaf!! Elke familie heeft zijn eigen geluid. Dit was de familie A30 en ze klonken net als kittens die met elkaar aan het kletsen zijn. Zo gaaf!!
De orka's verdwenen weer en voor ons was het tijd voor de lunch.
Net toen we de kajak weer in wilde stappen, kwamen moeder en haar kalf net voorbij zwemmen. Dus hup de rots opgerend voor een paar foto's. Ze waren helaas te snel.
Snel de kajak dan maar in. En jaw hoor, daar waren ze weer. We konden een heel stuk met hen mee peddelen. Wel op grote afstand, maar je kon ze wel zien en horen.
Toen we bijna terug waren in de haven en Bree zei dat we echt nu moesten door peddelen, kwam de familie ons nog even uitzwaaien. Wauw wat waren ze nu dichtbij!! Helaas begaf op dit cruciale moment de go pro het. Liz heeft wel wat geprobeerd om wat met de fotocamera te filmen, maar zo'n kajak gaat wel erg op en neer. Zeker in de buurt van orka's.
Nu was het helaas echt tijd om terug te gaan. Maar oh boy, wat hadden we graag gebleven.
Nadat we iedereen gedag hadden gezegd moesten we toch echt gaan. We hadden nog een héle lange rit voor de boeg en het was al aan het einde van de middag.
Moe, kapotte duimholtes, spierpijn, maar zo ontzettend voldaan zijn we in ons bed in onze B&B gekropen.
Wat hebben wij een mazzel gehad. Dit is waar we op hoopte en veel meer; in de buurt van orka's gevaren!!! Wauw, wauw, wauw!!
Hopelijk ooit nog een keer!!
Liefs,
the gelukkigste Takkies
Vanmorgen vroeg aan een stevig ontbijt, want ja kajakken kost best veel energie. We hadden een soort quiche van ei, tomaat, gebakken krieltjes en paprika met daarnaast nog een worstje voor wie wilde. Hoewel het vies klinkt voor de nuchtere maag, was die quiche erg lekker.
Daarna de spullen opgeruimd en de kajak ingeladen. We zouden dezelfde weg terug kunnen varen, maar Bree dacht wel dat we Johnson Strait konden oversteken, want via de radio had ze gehoord dat er humpbackwales waren aan de overkant. Dat klonk goed. En dus stapte we de kajak in. Het was een flinke peddel kunnen wij u mededelen. Liz was dan ook blij toen we aan de overkant konden blijven drijven, want we zagen weer wat zwarts. Het was deze keer geen orka maar een kleine soort van de dolfijn. Erg leuk om te zien! Als snel hoorde we gespuit en zagen we in de verte orka's!! Jeeej, dit is gaaf! In je kajak drijven en de orka's horen en zien spuiten. Ook al waren ze ver weg, we konden ze erg goed horen! Maar dat was nog niet alles. We dreven wat meer af naar het midden en kregen een show. Niet van een medekajakker, ook niet van een visser, maar van een humpbackwhale! Hij was erg met zijn staart op het water aan het slaan. Wat kabaal, wat een geweld, wat een prachtige show, maar ook wat een grote jongen!! Gelukkig was ook deze jongen ver weg, want anders waren we omgekieperd! Wat grappig was, is dat we de whale konden zien slaan met zijn staart, maar pas na 2 seconden het geluid hoorden. Na een show van ongeveer 10 minuten vond deze whale dat we genoeg hadden gezien en onze gids ook. Dus moesten we weer verder aan de peddel. Al snel moesten we weer stoppen. We waren namelijk omringd door orka's! Wel op grote afstand, maar je mag deze beesten niet in hun zwemwater zitten en dus bleven we weer even drijven. Maar de orka's waren lekker aan het socializen en kwamen steeds iets dichterbij. De gids had een speciale microfoon en speaker en zo konden we de orkafamilie horen praten!! Wat ontzettend gaaf!! Elke familie heeft zijn eigen geluid. Dit was de familie A30 en ze klonken net als kittens die met elkaar aan het kletsen zijn. Zo gaaf!!
De orka's verdwenen weer en voor ons was het tijd voor de lunch.
Net toen we de kajak weer in wilde stappen, kwamen moeder en haar kalf net voorbij zwemmen. Dus hup de rots opgerend voor een paar foto's. Ze waren helaas te snel.
Snel de kajak dan maar in. En jaw hoor, daar waren ze weer. We konden een heel stuk met hen mee peddelen. Wel op grote afstand, maar je kon ze wel zien en horen.
Toen we bijna terug waren in de haven en Bree zei dat we echt nu moesten door peddelen, kwam de familie ons nog even uitzwaaien. Wauw wat waren ze nu dichtbij!! Helaas begaf op dit cruciale moment de go pro het. Liz heeft wel wat geprobeerd om wat met de fotocamera te filmen, maar zo'n kajak gaat wel erg op en neer. Zeker in de buurt van orka's.
Nu was het helaas echt tijd om terug te gaan. Maar oh boy, wat hadden we graag gebleven.
Nadat we iedereen gedag hadden gezegd moesten we toch echt gaan. We hadden nog een héle lange rit voor de boeg en het was al aan het einde van de middag.
Moe, kapotte duimholtes, spierpijn, maar zo ontzettend voldaan zijn we in ons bed in onze B&B gekropen.
Wat hebben wij een mazzel gehad. Dit is waar we op hoopte en veel meer; in de buurt van orka's gevaren!!! Wauw, wauw, wauw!!
Hopelijk ooit nog een keer!!
Liefs,
the gelukkigste Takkies
-
17 Augustus 2015 - 10:43
Mam:
Wat n super verhaal! ! Wat treffen jullie het elke keer . Dit is DE reis van jullie leven !
Dikke knuffel x -
17 Augustus 2015 - 12:53
Hanneke:
Wow! Heel gaaf! Wel lullig voor de bruine beer en de zwarte beer en de baby-beer en de bizons en de herten en de kaalkop-arenden en de eekhoorntjes en de piep-vogeltjes en de elken. Die zijn nu op slag gedegradeerd tot de status huis-tuin-en-keukenslak... Ik kijk uit naar de video-opnames, vooral vanwege het achtergrondgeluid van een bepaalde kayakinzittende (WAUW, GERT, KIJK WAUW!) ;-D
Xxx -
17 Augustus 2015 - 12:56
Hanneke:
Overigens, ondanks alle geweldige en spectaculaire natuurfoto's blijft mijn eeuwig favoriet die van jullie tweeen in de kayak met camara op Melis hoofd, die is geweldig! -
17 Augustus 2015 - 20:02
Gert En Liz:
Dat denken wij ook mam! Echt zo bijzonder!
En Han, you know Liz to well!! Hahahaha dat is inderdaad wat ze meerdere malen heeft geroepen haha
Gert vond de foto ook fantastisch. Liz wat minder. Er komt nog een rectificatie :-P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
